Vanaf Zell am Ziller kan men links omhoog het Gerlostal in en over de Gerlospas naar de
Krimml Watervallen . Achter in het Gerlostal ligt een groot stuwmeer, de Speicher Durchlassboden.
Verderop in het Wildgerlostal liggen de hutten Finkenau en helemaal boven de Zittauer Hütte (2329 m).
Ook het Gerlostal kent veel zijdalen en mooie almen zoals bv. de Schwarzachgrund en Scharte,
het Wimmertal, het Schönachtal, het Krummbachtal, de Gerlosplatte.

Gerlossteinwand ( 2166 m.)
Al vele jaren bezoeken we Zell am Ziller, bijna altijd in hetzelfde appartement. We kijken altijd tegen de Gerlossteinwand aan. Geen wonder dus dat we hier al verscheidene keren omhoog zijn geklommen.
Met de bus naar Hainzenberg, de Gerlosstein bahn naar boven. Dan gaat het eerst nog een beetje geleidelijk omhoog.
Boven op de indrukwekkende “steen”, het kruis, ons doel voor vandaag. De paadjes worden steiler en steiler.
Soms, tussen de struiken door fantastische uitzichten.
Bij het kruis nemen we even pauze. Wat eten en drinken en genieten van het uitzicht.
Vanaf de top gaan we aan de oost kant naar beneden. Er loopt ook nog een zuidelijke route naar de Kotahornalm.
Vanaf de Heimjöchl onder aan de Gerlossteinwand gaan we links terug naar de Gerlossteinhütte. Vanaf hier verder oostelijk richting Kolmhaus of via de Schwarzachtal scharte naar het Schwarzachtal.
Terug bij de kabelbahn lopen we door naar de Sonnenalm. Na een pauze met prachtig uitzicht gaan we met de Ramsberglift naar beneden. De ramsberglift is een 1-stoeltje lift. Je bent een 25 minuten onderweg maar is wel heel mooi. Helaas is de lift in 2017 buiten gebruik gesteld en afgebroken.

Een mooie panoramaweg met uitzicht op het Gerlostal; van Isskogel naar Rosenalm
De laatste jaren dat we in het Zillertal waren begonnen we onze vakantie met een wandeling van Gerlos naar Zell am Ziller. Met de bus tot aan de Isskogelbahn en daar naar boven tot 1864 m. Vandaar over een prachtige panoramaweg richting de Rosenalm (1760 m) bij Zell am Ziller. Foto’s van 2009
De weg is soms dalend dan weer wat stijgend. Ideaal om aan het wandelen op hoogte te wennen. Je loopt door prachtige almen met veel veeteelt en met constant een mooi uitzicht over het Gerlostal met zijn zijdalen.
Juist voor men het Gerlostal verlaat en het Zillertal inkomt is daar de Kreuzwiesenhütte (1766 m), een mooie plaats voor een pauze.
Links een laatste blik op ons vertrekpunt.
In 2014 is er een mooie nieuwe Kreuzwiesenalmhütte. Ook de kabelbaan is geheel vernieuwd.
Na de Kreuzwiesenhütte is het nog ruim een half uur wandelen naar de Rosenalmbahn waar we weer naar beneden gaan.

Het Krumbachtal
We gaan van het bezoek aan het Krumbachtal een rondwandeling maken. We starten (2009) boven bij de Ißkoglbahn en lopen vervolgens door het bos naar beneden om zo het dal voor ons te hebben. Als we boven komen regent het. We wachten even maar gaan dan toch op weg. Het blijft echter licht regenen en uitzicht is er helaas niet. We moeten deze tocht nog eens overdoen bij mooier weer.
Beneden komen we in een drassige wei uit waar we even de weg moeten zoeken. Deze is hier niet goed gemarkeerd. We moeten bij een boerderij een bruggetje over en komen dan bij “Krumbachrast” waar we even pauzeren.
We lopen het dal uit langs een mooie wandelweg naast de Krumbach. Vanaf het Gerlostal is het een mooie wandeling naar deze hut. Het is geen lange, moeilijke wandeling vanuit het Gerlostal.
In 2010 doet de gelegenheid zich weer voor, nu met prachtig weer. We hebben een gast die ons vergezelt. Wat een verschil met vorig jaar.
Nu lopen we met mooi weer en mooi uitzicht.
Beneden geen natte, modderige wei.
We waren de eerste klanten bij de “Krumbachrast” maar konden toch al lekker buiten zitten en genieten van het mooie dal.

Durchlassboden (2017)
We gaan met de wandelbus van Zell am Ziller naar de stuwdam. Overigens is de bus met de gästekarte gratis. Voor we de dam opgaan eerst nog even een geo cache vinden. Het is prachtig open weer. We maken de grote rondwandeling om het stuwmeer.
We liepen dit rondje al eens in 1986. De wandelpaden zijn inmiddels aanzienlijk verbeterd. Alleen het gedeelte over de asfaltweg is bij veel verkeer minder aangenaam.
Tussen het grote en het kleine meer vinden we weer een geo cache.
Op deze brug zijn we halfweg. Vanaf hier zijn we in 1995 al eens op weg geweest naar de Zittauer Hütte die hier helemaal achter in het Wildgerlostal ligt. We zijn toen vóór de steile wand omgedraaid. Er lag nog sneeuw en de kinderen waren er bij. Later, in 2010, zijn we met Käthe Schneeberger naar de hut geweest. Een fantastische tocht en een heel mooie hut aan een hooggelegen bergmeer.
Na de lunch bij Finkau gaan we verder aan de andere kant van het meer. Vanwege het mooie weer is er veel te doen langs het water.
We drinken nog even een biertje bij de Bärschlagalm, een kleine berghut met uitzicht over het stuwmeer richting Gerlospas. De hut ligt op 1459 meter.
Op de stuwdam kijken we richting Gerlospas en aan de andere kant richting Gerlos. An het eind van de dam Seestüberl met terras. Gelukkig laat de bus nog even op zich wachten en kunnen we nog even van het terras genieten.

Gerlos (2009)
Gerlos is vanwege zijn hoge ligging een favoriet wintersportvakantieoord. Er komen heel veel Nederlanders. Er zijn hele mooie wandelgebieden en wandelroutes. Het is jammer dat de bussen slechts sporadisch van het Zillertal naar Gerlos rijden.

Schönachtal (2014)
Het Schönachtal stond nog nooit op ons programma. Met de bus gaan we naar Gerlos, bushalte Isskoglbahn.
De voorspellingen zijn voor de middag niet zo best. We maken een verkennende tocht. Ook dit dal is mooier dan we gedacht hadden. We lopen nu een stuk het dal in tot een kleine waterval en rotsen met holen. De Stackenalm bewaren voor een volgend keer.
In 2015 volgt ons tweede bezoek aan het Schönachtal. We bezoeken nu de Stackeralm.
De Stackeralm is ruim een uur verder dan de Lackenalm, enkel de Lackenalm is via een geleidelijk stijgende weg te bereiken en de Stackenalm gaat via een steile weg. Sinds een aantal jaren is dit een weg. Voor die tijd enkel een smal wandelweggetje.
Op de terugweg pauzeren bij de Lackenalm.

Het Schwarzachtal (2010)
We liepen al eens van gasthof “Kühle Rast” via het Schwarzachtal naar het Kolmhaus en Brandberg. Nu met de bus naar de Gerlossteinbahn in Hainzenberg. We lopen van de Gerlossteinhütte (1620 m) via de Heimjöchl (1984 m) en het Brandberger Joch ( 2310 m) door de Schwarztalscharte naar het Schwarzachtal ( 1378 m) en Kühle Rast (1191 m) om vandaar weer met de bus terug te gaan naar Zell.
Vanaf de Gerlosteinbahn gaat het links onder de Gerlosstein naar de Heimjöchl. Het pad stijgt geleidelijk maar vanwege de lengte maken we toch veel hoogtemeters.
Het is pas een paar dagen echt warm weer dus hier en daar liggen nog sneeuwveldjes
Vanaf de Lixikarschneide hebben we uitzicht aan de ene kant op de Zillertalarena en aan de andere kant op Brandberg en de Zillergrund.
Op de driesprong naar; of het Kolmhaus of het Schwarzachtal, blijkt er toch nog erg veel sneeuw te liggen. Vorige keer waren we hier in september, nu is het einde juni. We proberen langs het sneeuwveld te lopen. Dit gaat erg moeilijk en we zijn hier behoorlijk wat tijd mee kwijt. Ook onze enkels zijn niet blij met de gekozen weg.
Na het sneeuwveld komen we op het wandelpad. We dalen af naar de obere Schwarzachalm waar we vanaf de eerste almhutten een weg hebben verder naar beneden.
Als we de sneeuw achter ons laten gaat het allemaal een stuk gemakkelijker naar beneden. Voor ons ligt het Schwarzachtal.
We verheugen ons al een beetje op het rustpunt daar beneden.
Als we bij de Schwarzachtalhut komen gaan daar juist de laatste mensen weer weg. De gastvrouw is al bezig met opruimen. Vanwege het steile dal komt de hut al vroeg in de schaduw. We drinken wel even wat en gaan door naar de Kühle Rast vanwaar we weer met de bus terug gaan naar Zell. Het was een zwaar dagje.

De Zittauerhütte (2010)
In 2010 neemt Käthe ons mee naar de Zittauerhütte. We rijden met de auto van Zell naar Gerlos en verder door om de Durchlassboden naar Finkenau.
We zijn al eens vaker onderweg geweest naar de Zittauer maar toen zijn we net voor de rotswand omgedraaid vanwege sneeuw en het onbekende van de steile rotswand.
Ook nu ligt er voor de rotswand sneeuw maar ditmaal, met onze gids, gaan we toch verder.
Het pad langs de rotswand is zeer steil en smal. Het is echter goed beveiligd met touwen.
Werken voor de veiligheid van de wandelaars. De eigen veiligheid wordt vergeten.
Regelmatig komen we nog sneeuwveldjes tegen maar we komen boven en dat blijkt de moeite meer dan waard.
Er ligt een groot bergmeer en de Zittauer Hütte is onlangs nog gerestaureerd. Het weer is goed om te wandelen maar vanwege de bewolking is het boven bij de hut toch koud.
We lunchen in de berghut.
Na de lunch kijken we nog wat rond en gaan weer naar beneden. De volgende pauzeplaats is Finkenau.

Het Wimmertal (2011)
Vanaf Gmünd bij Gerlos gaat men over de Gerlosbach even een steil pad op tot aan een zandweg, deze gaat geleidelijk omhoog het Wimmertal in. Bij de Wimmeralm pauzeren we even.
Het weersvoorspelling lijkt voor vandaag niet uit te gaan komen. We gaan niet verder het dal in maar gaan terug met de bedoeling naar Gerlos te lopen. Het weer verslechtert dan snel en vanaf Gmünd nemen we de bus weer terug naar Zell.
In 2015 bezoeken we weer het Wimmertal. Het is nu mooi weer. Toch gaan we verder het dal in maar kiezen voor een bosweg naar Gerlos. Een heel smal wandelpad met een brug over een waterval. Een mooie route die we nog niet kenden.